Izabela Dylewska

Sport i rekreacja

Izabela Dylewska-Światowiak, urodzona 16 marca 1968 roku w Nowym Dworze Mazowieckim, to wybitna polska sportsmenka, która w swojej karierze sportowej odnosiła liczne sukcesy w kajakarstwie. Jest dwukrotną brązową medalistką igrzysk olimpijskich, a także zdobywczyni wielu medali na mistrzostwach świata oraz Europy, co świadczy o jej wyjątkowych umiejętnościach i determinacji.

Podczas swojej kariery, Izabela Dylewska reprezentowała szereg klubów, w tym Świt Nowy Dwór Mazowiecki, gdzie startowała od 1980 do 1989 roku, a także Posnanię Poznań w latach 1990–1998. Jej karierę sportową wspierał Olgierd Światowiak, jej trener, z którym łączył ją nie tylko związek zawodowy, ale także małżeński.

Izabela jest również absolwentkąAkademii Wychowania Fizycznego w Poznaniu, którą ukończyła w 1994 roku. Jej ciężka praca i poświęcenie przyczyniły się do osiągnięcia znakomitych wyników sportowych oraz sprawiły, że stała się jedną z bardziej rozpoznawalnych postaci w świecie kajakarstwa w Polsce.

Kariera sportowa

Igrzyska Olimpijskie

Izabela Dylewska ma na swoim koncie trzykrotny udział w igrzyskach olimpijskich, co jest znaczącym osiągnięciem w jej karierze. Po raz pierwszy miała okazję rywalizować w Seulu w 1988 roku, gdzie zdobyła brązowy medal w konkurencji K-1 na dystansie 500 metrów.

Następnie w 1992 roku podczas igrzysk w Barcelonie, ponownie stanęła na podium, zdobywając brąz w tej samej konkurencji K-1, a także startowała w K-2 na dystansie 500 metrów, zajmując 6. miejsce razem z Elżbietą Urbańczyk.

Ostatni raz wystąpiła na igrzyskach olimpijskich w Atlancie w 1996 roku, gdzie wystartowała w konkurencji K-2 na dystansie 500 metrów, kończąc zawody na 7. pozycji, również w duecie z Elżbietą Urbańczyk.

Mistrzostwa świata

Osiągnięcia Izabeli Dylewskiej na mistrzostwach świata również zasługują na szczególne uznanie. Po raz pierwszy medal zdobła w Duisburgu w 1987 roku, kiedy to zdobyła srebrny medal w kategorii K-1 na dystansie 500 metrów. W kolejnych zawodach w Płowdiwie w 1989 roku, wywalczyła dwa srebrne medale w tej samej konkurencji na 500 i 5000 metrów.

W 1990 roku, po zawodach w Sewilli, Izabela została niestety zdyskwalifikowana na dwa lata z powodu stosowania dopingu, co uniemożliwiło jej udział w mistrzostwach świata w Poznaniu. Po powrocie do sportu, kontynuowała zbieranie medali, w tym srebrny medal w Duisburgu w 1995 roku w K-2 na 500 metrów oraz dwa medale w Dartmouth w 1997 roku – srebrny na 200 metrów i brązowy na 1000 metrów.

Mistrzostwa Europy

Izabela Dylewska jest dwukrotną złotą medalistką mistrzostw Europy, które odbyły się w Płowdiwie w 1997 roku, gdzie wspólnie z Elżbietą Urbańczyk zdobyła złote medale w konkurencji K-2 na dystansie 200 i 1000 metrów.

Uniwersjada

Na Uniwersjadzie w 1987 roku, Dylewska osiągnęła sukces zdobywając złoty medal w konkurencji K-1 na 500 metrów, a także brąz w K-4 na tym samym dystansie. Te osiągnięcia potwierdzają jej wszechstronność i siłę jako zawodniczki.

Mistrzostwa Polski

W swojej karierze Izabela Dylewska zdobyła niebagatelne 36 tytułów mistrza Polski w różnych konkurencjach:

  • w K-1 na dystansie 200 m w latach 1995, 1997,
  • w K-1 na dystansie 500 m w latach 1984, 1985, 1986, 1987, 1988, 1989, 1992, 1993, 1995, 1996,
  • w K-1 na dystansie 1000 m w latach 1984, 1985, 1997,
  • w K-1 na dystansie 5000 m w latach 1986, 1993, 1995,
  • w K-2 na dystansie 500 m w latach 1987 (z Jolantą Kizińczak), 1988 (z Beatą Brzezińską), 1992 (z Elżbietą Urbańczyk), 1995 (z Elżbietą Urbańczyk), 1996 (z Elżbietą Urbańczyk), 1997 (z Elżbietą Urbańczyk),
  • w K-2 na dystansie 1000 m w roku 1997 (z Elżbietą Urbańczyk),
  • w K-2 na dystansie 5000 m w roku 1988 (z Anną Sitnik), 1997 (z Elżbietą Urbańczyk),
  • w K-4 na dystansie 200 m w roku 1995 (z Elżbietą Urbańczyk, Kingą Gregorowicz i Agatą Piszcz), 1996 (z Elżbietą Urbańczyk, Kingą Gregorowicz i Karoliną Słotą), 1997 (razem z Elżbietą Urbańczyk, Karoliną Słotą i Kingą Gregorowicz),
  • w K-4 na dystansie 500 m w roku 1987 (z Heleną Rutkowską, Jolantą Kizińczak i Anną Pawluk), 1989 (z Jolantą Kizińczak, Elżbietą Urbańczyk i Beatą Brzezińską), 1992 (z Elżbieta Urbańczyk, Iwoną Pyżalską i Agatą Piszcz), 1993 (z Elżbietą Urbańczyk, Barbarą Hajcel i Karoliną Słotą), 1995 (z Elżbietą Urbańczyk, Karoliną Słotą i Agatą Piszcz), 1996 (z Elżbietą Urbańczyk, Agnieszką Roszak i Agatą Piszcz).

Wyróżnienia

W swojej karierze Izabela Dylewska czterokrotnie znalazła się w gronie dziesięciu najlepszych sportowców w Plebiscycie Przeglądu Sportowego, zajmując miejsca: 9. w 1987, 10. w 1988, 4. w 1989 i 8. w 1992 roku. Razem z Elżbietą Urbańczyk zdobyła pierwsze miejsce w plebiscycie na najlepszego sportowca Wielkopolski w 1997 roku. Jej osiągnięcia zostały również docenione poprzez nadanie jej Krzyża Kawalerskiego Orderu Odrodzenia Polski w 1997 oraz Złotego i Srebrnego Krzyża Zasługi.

Działalność polityczna

Izabela Dylewska w latach 2002–2006 pełniła funkcję radnej sejmiku województwa wielkopolskiego, reprezentując Sojusz Lewicy Demokratycznej. Jej kariera polityczna obejmuje również nieudane kandydatury do Sejmu w 2005 oraz 2011 roku, gdzie startowała z ramienia tej samej partii.

W kolejnych latach, konkretnie w 2010 oraz 2014, Dylewska ponownie próbowała swoich sił w sejmiku województwa.

Warto dodać, że jest osobą bezpartyjną.

Przypisy

  1. M.P. z 1998 r. nr 5, poz. 86.
  2. Bogdan Chruścicki, 80 lat w kajakach, s. 119.

Oceń: Izabela Dylewska

★★★★★
Średnia ocena:4.91 Liczba ocen:12